Έρνεστος Τσίλλερ (1837 – 1923) – μια καλή έκθεση της Εθνικής Πινακοθήκης

Όσο απογοητευμένος μπορεί να φύγει κανείς από την άψυχη μουσειολογικά και δίχως επιμέλεια μόνιμη έκθεση της Εθνικής Πινακοθήκης, τόσο γοητευμένος και ικανοποιημένος θα νοιώσει από την επίσκεψή του στην περιοδική έκθεση της Πινακοθήκης «Ερνέστος Τσίλλερ (1837 – 1923)».



Πραγματικά πρόκειται για μια εντυπωσιακή έκθεση απ’ όπου ο επισκέπτης μπορεί να αποκτήσει μια ολοκληρωμένη άποψη για τη ζωή και το έργο του σπουδαίου αυτού αρχιτέκτονα που ομόρφυνε την Αθήνα. Και δυστυχώς, σπάνια συναντάω τα τελευταία χρόνια μουσειακές εκθέσεις που να μου δίνουν αυτή την πληρότητα στη θεματολογία τους στη χώρα μας.


Γνώρισα την επιμελήτρια της έκθεσης κα Μαριλένα Κασιμάτη από την συνεργασία που είχαμε όταν επιμελήθηκε και την έκθεση «Κωνσταντίνος Βολανάκης, ο ποιητής της θάλασσας», φέτος το χειμώνα, στο Ναυτικό Μουσείο της Ελλλαδος, και πραγματικά θα θελα να την συγχαρώ και γι αυτή τη σημαντική της δουλειά.


Από τα αγαπημένα μου εκθέματα η μακέτα και τα σχέδια του θεάτρου της Ζακύνθου, το οποίο καταστράφηκε από τον σεισμό του 1953, ένα πραγματικά κομψοτέχνημα και το μεγαλύτερο θέατρο της εποχής στα Βαλκάνια. Εικόνα γνώριμη από παλαιές φωτογραφίες και από τις διηγήσεις της γιαγιάς.

Οι μεγάλες αναπαραγωγές κτιρίων του Τσίλλερ στην έκθεση, δίχως απλώς να είναι αναπαραστάσεις εντυπωσιασμού, σου δίνουν μια αίσθηση ότι ανεβαίνεις στα τρία πατώματα της έκθεσης παρά να τα κατεβαίνεις. Από τον δεύτερο επίπεδο της έκθεσης κοιτώντας από το μπαλκόνι το τρίτο νοιώθεις να βρίσκεσαι σε μια γειτονιά Τσίλλερ.

Εύχομαι η έκθεση αυτή να εμπνεύσει και τους σύγχρονους αρχιτέκτονες. Το έχουμε ανάγκη αυτό στην πρωτεύουσά μας.


Τα κείμενα πολύ καλά εννοιολογικά. Δυσκολεύτηκα ωστόσο να τα διαβάσω εξαιτίας της επιλογής του γκρι χρώματος και του χαμηλού φωτισμού.

Η τιμή του καταλόγου (=50 ευρώ) θεωρώ υπερβολική στις μέρες μας, παρόλο που ο κατάλογος είναι μια πολύ καλή δουλειά.