Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

Κυριακάτικο πρωινό στο Μουσείο Μπενάκη Πειραιώς / εκθέσεις γλυπτικής ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΜΠΡΟΥ – φωτογραφίας ANSELS ADAMS – φωτογραφίας NACED CITY


Το σημερινό μαρτιάτικο κυριακάτικο πρωινό, με το ψιλόβροχο και το χειμωνιάτικο κρύο, που μας ξαναθυμήθηκε, ήταν μια καλή ευκαιρία για μια ακόμη επίσκεψη στο Μουσείο Μπενάκη, αυτή τη φορά για άλλες εκθέσεις, εκτός από την έκθεση «φαινόμενο» του Γιάννη Τσαρούχη.
 
Ξεκίνησα την επίσκεψη μου στο αίθριο, όπου λειτουργεί η έκθεση γλυπτικής του Σκυριανού Γιώργου Λάμπρου. Έχοντας περάσει έξη χειμωνιάτικους μήνες ως Σμηνίτης στη Σκύρο (2001), στο αεροδρόμιο, και μην έχοντας τι άλλο να κάνω εκείνον τον αδρανή χειμώνα, στις εξόδους μου (πέρα του ότι διάβασα όλα την βιβλιογραφία του Καζαντζάκη!!!), πέρασα ατελείωτες ώρες παρατηρώντας τις φυσικές ομορφιές του νησιού, την σκληρότητα του εδάφους, το χώμα, τις γραμμές και τα σχήματα της γης που δημιουργήθηκαν από το πάντρεμά της με τους ατελείωτους ανέμους που σφυροκοπούν το νησί, στη μέση ακριβώς του Αιγαίου. Και αναγνώρισα εκείνα τα σημάδια στα γλυπτά του Γιώργου Λάμπρου, τα οποία τα λάτρεψα. Τα ζώα του φαίνονται τόσο φυσικά – αφύσικα στο ψυχρό αίθριο του Μουσείου Μπενάκη. Ο γάιδαρος, τα κεφάλια των σκυριανών αλόγων, το σκυλί, ο γέρος, όλα είναι σαν να μεταφέρθηκαν από την πανέμορφη αλλά και σκληρή φύση της Σκύρου.

Μουσειολογικά, για άλλη μια φορά, απογοητεύτηκα από το Μουσείο Μπενάκη, όπως έγινε και με την έκθεση του Τσαρούχη. Δυστυχώς, τα γλυπτά φαίνεται να έχουν τοποθετηθεί εντελώς τυχαία στο αίθριο, πάνω σε τραπέζια εργαστηρίου ΤΕΙ επαρχίας (?) ακόμα και πάνω σε τσιμεντόλιθους. Προσπάθησα να δώσω ως δικαιολογία ότι ίσως ο επιμελητής της έκθεσης θέλησε να αναπαραστήσει το εργαστήρι του καλλιτέχνη, αλλά και πάλι αν η πρόθεση ήταν αυτή, τότε το αποτέλεσμα είναι μια μεγάλη αποτυχία.

Είναι πραγματικά απογοητευτικό όλες αυτές οι σπουδαίες διοργανώσεις του Μουσείου Μπενάκη να γίνονται τόσο πρόχειρα που να υποβιβάζουν και τα ίδια τα καλλιτεχνικά δημιουργήματα – αριστουργήματα που δεν έχουμε την ευκαιρία να βλέπουμε συχνά. Θα υπογραμμίσω για άλλη μια φορά την έλλειψη μουσειογραφικής διήγησης / μουσειολογικής μελέτης / διάθεσης εκπαιδευτικής προβολής των εκθεμάτων.

Στη συνέχεια ανέβηκα στον δεύτερο όροφο, στην έκθεση φωτογραφίας του Αμερικανού Ansel Adams, με τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες του από τοπία, κυρίως εθνικά πάρκα, των δυτικών πολιτειών των Ηνωμένων Πολιτειών. Πραγματικά, οι φωτογραφίες του μοιάζουν με ζωγραφικά έργα, παρόλο που λείπει το χρώμα.

Στην έκθεση αυτή η έλλειψη επιμέλειας μουσειολόγου δυστυχώς δυσκολεύει την επίσκεψη. Ο κακός φωτισμός και το γυαλιστερό γυαλί στις κορνίζες δημιουργεί υπερβολικούς αντικατοπτρισμούς τους οποίος είναι αδύνατον να τους αποφύγεις από όποια οπτική γωνιά και αν προσεγγίσεις τα έργα (φαίνεται ξεκάθαρα και στις φωτογραφίες που τράβηξα δίχως φλας). Με ένα πιο δυνατό, γενικό φωτισμό στην αίθουσα, με μια ελάχιστη κλίση των κάδρων και με ματ γυαλί που ενδείκνυται γι αυτές τις περιπτώσεις θεωρώ ότι θα είχε αποφευχθεί αυτό το πραγματικά ενοχλητικό και αντιαισθητικό αποτέλεσμα (μερικά απλά μαθήματα μουσειολογίας αποδεικνύονται απαραίτητα).

Η έκθεση naked city είναι καλύτερα φωτισμένη, οπότε αποφεύγεται σε μεγάλο βαθμό αυτό το φαινόμενο του αντικατοπτρισμού της υπόλοιπης αίθουσας και του φωτισμού μέσα στην εκτιθέμενη φωτογραφία. Εάν είχε επιλέγει και ματ γυαλί και για τις κορνίζες ΙΚΕΑ θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα (τελικά το ΙΚΕΑ αρχίζει να κατακλύζει και τα μουσεία, πέρα από τα σπίτια μας)…



















Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

it's your space, build what you want