Διάβασα στο Επτά της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας με μεγάλο ενδιαφέρον το άρθρο της δημοσιογράφου Πάρης Σπίνου για το νέο κτίριο που αναμένεται να αποκτήσει η Εθνική Πινακοθήκη μέχρι το 2013. Ένα υπερσύγχρονο, διάφανο κτίριο όπου θα παρουσιαστεί σε όλη την έκτασή της την υπέροχη συλλογή των πινάκων του σημαντικότερου ιδρύματος της χώρας για την ελληνική ζωγραφική.
Βεβαίως, όπως πάντα δύσπιστος με τους δημοσιογράφους που κρίνουν τα αρνητικά ενός έργου μόνο εφ’ όσον παρουσιαστεί στο κοινό, ενώ μέχρι τότε αναπαρήγαγαν τα δελτία τύπου, όπως έγινε με την ανακαίνιση του Αρχαιολογικού Μουσείου κατά την Ολυμπιάδα ή με το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, κτλ., κτλ., αναρωτιέμαι αν στην ομάδα που παρουσίασε την πρόταση και στην ομάδα που θα επιλεχτεί για να την πραγματοποιήσει συμμετείχε ή θα συμμετάσχει μουσειολόγος, παιδαγωγός, επαγγελματίες της έκθεσης, της μουσειογραφίας και των μουσείων γενικότερα.
Δυστυχώς, αυτό που συμβαίνει στην χώρα μας, σε σχέση με την αρχιτεκτονική μουσείων, είναι ότι σχεδιάζουμε και πραγματοποιούμε ένα υπερσύγχρονο, πανέμορφο κτίριο (αν και όχι απαραίτητα) δίχως όμως να έχουμε λάβει υπ’ όψιν τις συλλογές που θα στεγάσει και τις ανάγκες που θέλουμε να εξυπηρετήσουμε. Έτσι έχουμε ένα υπέροχο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης όπου τα υπέροχα γλυπτά της αρχαϊκής εποχής χάνονται δίπλα σε τεράστιες τσιμεντένιες κολόνες ή το σημαντικότερο αρχαιολογικό μουσείο της Ευρώπης, το αρχαιολογικό μας, με ντουλάπες – βιτρίνες, κτλ., κτλ.
Ελπίζω να μην συμβεί το ίδιο με την νέα μας Εθνική Πινακοθήκη, αν και πολύ το φοβάμαι, διότι ήδη από το προσωπικό της λείπουν οι ειδικότητες τις οποίες προαναφέρω και αυτό είναι εμφανές στις συλλογές της που εκτίθενται σήμερα με υποδεέστερο τρόπο από αυτόν που τους αξίζει. Η Εθνική μας Πινακοθήκη έχει αξιόλογους εικαστικούς που θεωρητικά μπορούν να δέσουν μια εικαστική έκθεση με τον πιο άριστο τρόπο, αλλά οι άνθρωποι δεν ξέρουν ούτε από εκπαίδευση, ούτε από μουσειογραφία.
Η λύση των αρχιτεκτόνων που είναι και μουσειολόγοι, αναλόγα με τους αρχαιολόγους στα αρχαιολογικά μουσεία που είναι και μουσειολόγοι και φιλόλογοι και εκπαιδευτικοί και όλα μαζί, είναι όχι μόνο αιτία ανεργίας για πολλούς αλλά και αιτία εκπτώσεων σε εκθέσεις και μουσειακά κτίρια. Και όταν πρόκειται για ένα έργο που δεν θα μείνει μόνο για ένα εξάμηνο, όπως θα συνέβαινε με μια περιοδική έκθεση, αλλά θα μείνει κληρονομιά στην χώρα και το μέλλον μας, τέτοιες εκπτώσεις και φτήνιες δεν επιτρέπονται. Σε τέτοια έργα απαιτείται μια ομάδα επιστημόνων, από διαφορετικούς χώρους και ατελείωτες ώρες εποικοδομητικών διαφωνιών για το καλύτερο αποτέλεσμα που θα εξυπηρετεί όλες τις ανάγκες των συλλογών και του κοινού.
M' αρέσει η διαφορετική προσέγγισή σου. Επιτέλους κάποιος που κάνει μουσειολογική προσέγγιση. Δεν έχουμε μάθει να συνεργαζόμαστε σε αυτή τη χώρα δυστυχώς.
ΑπάντησηΔιαγραφή